Leżąca na indonezyjskiej Jawie największa buddyjska świątynia świata
Borobudur oznacza „świątynię na wzgórzu”, bo takie właśnie ma ona położenie. Leży na wzgórzu, z którego roztacza się widok na Merapi – jeden z najbardziej aktywnych wulkanów Indonezji.
Świątynię Borobudur zwiedziliśmy podczas naszej podróży po indonezyjskiej Jawie. Szczegółowy plan tej części wyprawy można prześledzić TUTAJ
(sierpień 2023)
Całość świątyni zdobi ponad 2600 reliefów opowiadających o życiu i nauczaniu Buddy. Jest tu też ponad 500 posągów Buddy. Świątynia ta nie ma wnętrza i zbudowana jest na kształt schodkowej piramidy składającej się z dziewięciu piętrowych platform: podstawy, pięciu kwadratowych i trzech okrągłych, zwieńczonych centralną kopułą. Kopuła ta (największa stupa) jest otoczona 72 stupami kryjącymi w środku figury Buddy. Borobudur została zbudowana bez użycia zaprawy. Około 55.000m2 kamieni zostało tu przytransportowanych, a następnie pociętych i ułożonych. Na samą górę prowadzi około 150 schodów, a całość położona jest w ogrodzie.
Świątynia powstała na przełomie VIII i IX wieku. Budowano ją kilkadziesiąt lat, ale stosunkowo niedługo po wykończeniu porzucono. Stało się to prawdopodobnie na skutek wybuchu wulkanu Merapi. Dżungla szybko upomniała się o te tereny. Przez stulecia pozostawała w ukryciu, dopiero na początku XIX wieku (1814) została odkryta przez Sir Thomasa Stanforda Rafflesa – założyciela Singapuru. Brytyjczycy rozpoczęli prace konserwatorskie kontynuowane w początkach XX wieku przez Holendrów. W roku 1991 została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Dojazd do Borobudur
Borobudur położona jest ok. 40km na północny zachód od Jogyakarty. Nie jest to może odległość zatrważająca, ale biorąc pod uwagę indonezyjski ruch, korki i drogi – autem trzeba liczyć 1-1,5h na dojazd.
Jest kilka opcji dostania się do świątyni: z wycieczką wykupioną w biurze podróży w Jogyakarcie, transportem publicznym (autobus plus busik lub kilka busików), wypożyczony skuter. My z tych opcji nie korzystaliśmy, więc szczegółów nie podamy. Ostatnią metodą jest prywatny kierowca. My skorzystaliśmy w tej kwestii z pomocy Emiwdrodze i bardzo chwalimy sobie ten wybór. Kierowcę mieliśmy zakontraktowanego na cały dzień (stawka 2023r. to 10h = 700.000 IDR). Zawiózł nas do Borobudur (i załatwił bilety wstępu, co aktualnie jest nie lada wyzwaniem!). Do tego rano wstąpiliśmy jeszcze na plantację herbaty a po południu do hinduistycznej świątyni Pleosan.
Zwiedzanie Borobudur
Jako że popularność turystyczna świątyni jest przeogromna (zarówno turyści zagraniczni jak i krajowi), obowiązuje kilka istotnych zasad.
– Wstęp w 8 sesjach co godzinę między 8:30 a 15:30 (choć kasy biletowe otwierają się już o 6:30)
– W poniedziałki nieczynne
– Zwiedzanie tylko z przewodnikiem w grupach do 15 osób
– Dziennie na górę świątyni może wejść maksymalnie 1200 osób, (max.150 os. w jednej sesji)
– Na szczycie świątyni można spędzić maksymalnie godzinę. Przy wejściu i wyjściu skanowane są kody QR z bransoletek, które dostaje się przy kasach
– Dziesiąte, najwyższe piętro świątyni, dostępne jest tylko dla mnichów
– W Borobudur obowiązuje odpowiedni strój – spodnie/spódnica za kolana (lub można wypożyczyć sarong) oraz zakryte ramiona. Przy wejściu dostaje się też specjalne sandałki, które mają ograniczyć ścieranie się kamienia, co miało miejsce przy użyciu własnego, niekiedy zapiaszczonego obuwia.
– Kupno biletów do Borobudur (przynajmniej w VIII 2023) graniczyło z cudem. Trzeba było mieć naprawdę dobre kontakty w świątyni aby tego dokonać. Gdyby nie nasz kierowca obeszlibyśmy się smakiem.
– Cennik 2023: dorosły – 455.000 IDR ; dziecko – 305.000 IDR
Można też kupić bilet na sam ogród. Jest opcja biletów łączonych Borobudur – Prambanan
– Po zakończeniu zwiedzania i rozstaniu się z przewodnikiem, trasa powrotna na parking jest… dość oryginalna😉. Standardem jest wychodzenie z różnych atrakcji turystycznych przez sklepiki z pamiątkami, tu jednak trzeba przejść przez cały labirynt straganów. Ciągną się one i ciągną w nieskończoność. Nam szybki marsz zajął 40min!
– Na zwiedzanie warto zabrać ze sobą coś do picia i jakieś nakrycie głowy albo przynajmniej posmarować się porządnie kremem z filtrem.
– Obowiązkowe sesje zdjęciowe z lokalnymi turystkami (bo to kobiety w większości proszą o zdjęcia) są wpisane w zwiedzanie tej świątyni (zresztą jak w większości miejsc w Indonezji).
Wszystkie wpisy z tej wyprawy znajdziesz tutaj: INDONEZJA
Podobał Ci się wpis? Będzie mi bardzo miło, jeżeli podzielisz się nim ze znajomymi i zostaniesz moim stałym czytelnikiem na blogu, Facebooku i Instagramie 😊
